Paskoolasitto

جستجوی این وبلاگ

دریافت پیوند
Facebook
Twitter
Pinterest
ایمیل
سایر برنامه‌ها

فکر کنم افسرده ام

دریافت پیوند
Facebook
Twitter
Pinterest
ایمیل
سایر برنامه‌ها

نظرات

پست‌های پرطرفدار

گوچاچو رفت ، رفت یه جایی که یه برکه داره و یه عالمه حیوون دیگه اول که داشت از قفس میومد بیرون می ترسید بره اما وقتی یه نگاه انداخت ، دید: اینجا خود خودشه و معطل نکرد و بدون از دست دادن یه ثانیه پرید بیرون. وقتی یکم این ور اون ور رفت برگشت سمت در خروجی ، یکمی واسه ش ناآشنا بود آخه ؛ این همه حیوون؟ مگه میشه؟ اون یک سال ونیم بود که تقریبا غیر از آدم ها،جونور دیگه ای ندیده بود وقتی اونجا رو خوب نگاه کرد پرید رو درختها و این ور اون ور رفت و تا ساعت ها خوب اونجا رو وارسی کرد و دید وارد یه جایی شده که ؛ یه برکه ی دوتیکه داره و کلی جونور دیگه : یه فلامنکوی صورتی ، چند تا لاک پشت ، تعداد زیادی مرغابی و پرنده هایی با نوک های زرد ، تعداد زیادی پرنده از فقره ی طوطیان ، بزرگ و کوچیک ، و تعداد زیادی سنجاب! هیییییییییییییی پسر! سنجاب! کوچیک و بزرگ می دونم روزهای اول یکم سختشه تا باهاشون دوست شه، باید بره دم برکه یه نگاهی به خودش بندازه و یادش بیافته که اونم سنجابه و اون وقت همه چیز دوباره شروع میشه! می دونی؟ وقتی بره دم برکه می بینه که از همه ی سنجاب های اونجا خوشگل تره ؛ موهای پشتش خرمایی تیره است و

آقا یا خانم خودت می دونی محترم و عزیز؛ دنیا مزخرفه ، بله ، حق با شما اما یه چیزی رو مطمئنم عشق ندادی که عشق بگیری به زور محبت دادی شای د و ضمنا اون روزهایی که اون ها رو با شدت تمام از خودت روندی یادت میاد این داستانهای دنیا آدمو به گا می ده واسه ام فقط یه مفهوم داره به جای اینکه نگاهتو عوض کنی و یه جور دیگه با زندگی ات مواجه بشی می ری یه گوشه قایم می شی و می گی تف به این دنیا این راهش نیست پ.ن اینجا جای سوال جواب نیست ، فقط چون می شناسمت ، نوشتم دوستدار تو

بدم میاد ، ازین زن های پرفکت نما بدم میاد ، زیبا ، شایسته ، خوش اندام با لبخندی مسخره و دندانهای سفید و بی منطق آره بدم میاد ، راه دیگه ای رو انتخاب نمی کنم ازین دخترهای دافی بدم میاد ، شجاعتشو دارم بگم ؛ اوهوی خانوم هایی که از ترس مورد توجه نبودن خودتونو مثل این کله پوک ها می کنید به شما میگم شجاعتشو دارم که بگم ازین دخترهای دافی بدم میاد عصبانی ام و حرفهام آتشینه ، اینم قبول دارم اما یه چیزی رو خوب می دونم ، من چیز زیادی نمی خوام نه زیبایی کشنده و نه لوندی خیره کننده ، من فقط می خوام بتونم با استایل خودم زندگی کنم ، حق انتخاب داشته باشم ، با استانداردهای خودم زندگی کنم ،ظاهر بشم . تا کی به چه قیمتی باید با این قانون های زوری آداپته بشم؟ برای بدست آوردن چه چیزی؟ دلم می خواد زن باشم ، برقصم بدون اینکه موهامو یه متر پوش بدم یا کفش 10 سانتی بپوشم ، همین ، فقط همین

‏با پشتیبانی Blogger