حرف آخر

بیخودی نیست که با یه جمعی نشست و برخاست می کنی، با یه جمعی که توش احساس راحتی داری، گویا یه انتخاب یا ویژگی بارز مشترک بین تون هست و تو باورش نداشتی

از فکر کردن به تو جمعشون بودن احساس خوبی بهم دست می ده، می خوام بمونم تو جمعشون، حتی شاید اگر همه با هم و همیشه خوش نباشیم

مثکه خوشی به خودی خودش معیار نیست تو زندگی، که خوشی ای که نامحسوسه و برپایه ی امنیت ساخته می شه می تونه معیار باشه

...

حرف َآخر بمونه برای روزی که به عمل نزدیک شدم