گاهی وقتی به خودم نگاه می کنم، فکر می کنم تو زندگیم و ارتباطاتم یه چشم سومم ، انگارهمه چیز رو ، دوستام ، ارتباطاتشون و انتخاب ها شون و حتی زندگی خودم رو از بیرون می بینم

گاهی فکر می کنم کار من نگاه کردن به زندگی بقیه از دوره ، من اینجا تو پستوی خودم زندگی خودم رو دارم که هنوز چشم هیچ کس بهش نیافتاده

انگار خودم رو نمی اندازم تو آدم ها تا باهاشون درگیر بشم، از خودم دفاع کنم، خودم رو اثبات کنم و اون وقت یه چیزی از تهش واسه

خودم دربیاد ؛ شکفتن یه سری از توان های بالقوه ام، تلاشی برای بقا که منجر به خلاقیت می شه ، اون وقت تازه زبانم باز می شه

آدم بزرگی هستم که مثل بعضی بچه ها خجالتیه، همه چیز و همه کس رو فقط با دقت نگاه می کنه

دلم می خواد بتونم خودم رو به دنیا بیارم