خیلی وقته که تنبل شدم ، تو بهت و فراموشی زندگی می کنم ، تو یه پوچی ِگنگ ونامفهوم که هر روز زندگیمو آروم آروم می جوه و نابود می کنه
خیلی وقت پیش فکر کردم یه وبلاگ دیگه بسازم و گزارش روزمره ی زندگیمو اونجا بنویسم. اما فراموش شد ، تنبلی کردم، حتی تنبلی هم نکردم ، همین طوری تو بی خبری و خواب آلودگی شناور بودم
حالا همین جا می نویسم، نوشتن روزمره آسون نیست ، این که هر روز کاری کرده باشی تا بتونی چیزی بنویسی ، بی مخاطب ، بی شنونده ! می خوام واسه فضای دورنی خودم بنویسم. می خوام خودم رو به مفید بودن و رشد کردن ترغیب کنم
باید پیگیری کنم ؛ تکرار کارها برای یاد گرفتنشون ، مهارت شدنشون و در نتیجه بازآفرینی
تکرار و هوشمندانه دقیق تر شدن

می نویسم، هر روز