معمولا می تونم بنویسم
اما یه وقتایی میشه که حرفم نمیاد ، آرومم یا درگیر یه دایره ام
ازم می خواد بنویسم
فکر می کنم، می گم چی بنویسم؟
از خودش می نویسم ، از بودنش از همراهیش
از دوست داشتنش، گریه ام می گیره
چقدر می تونه یه دوستی قابل احترام باشه؟
با همه ی پستی بلندی هاش
با همه ی سختی هاش
چقدر قلبم گرمه ، دلم آرومه
چقدر دوست داشتنش لذت بخشه
سپاسگزارم
سپاسگزار
نظرات