من معترضم، شاکی ام

کجا رفتین، کجا غیبتون زده، من الان خوش نیستم، چرا؟ چرا باید فکر کنم که یکی ازون دوستایی که همیشه به نظرشون من باحال میام یه من زنگ نمی زنن؟ من مثل بچگیامم، به همه توجه می کنم، انتظار دارم همه هم منو همونجور ببینن و بهم توجه کنن

لعنت بهتون، آره خب، عصبانیم، چرا نباشم

من خیلی توجه کردم، خندیدم، الان می خوام یکی کمکم کنه یه چیزایی رو دوباره پیدا کنم

این همه دوست دارم، این همه، یکی تون یه زنگ بهم بزنه

یه بار بیاد دنبالم، منو ببره یه جایی که بهم خوش بگذره، که یکم احساس امنیت کنم، حس کنم کسی هست که نگرانمه و براش کاری می کنه

لعنت بهتون، لعنت بهتون

من هنوز بچه ام، ساده دلم، هنوز مثل بچه ها می خندم تا کسی از خندیدنم خوشحال بشه

برین گم شین

واقعا دلگیرم، هنوز یاد نگرفتم که نمی شه از کسی انتظار داشت